Natuurkieker Natuur en Welzijn

De Kramsvogels zijn  voornamelijk wintergasten en doortrekkers. In de herfst trekken ze vanuit hun broedgebieden in Noord- Europa onder andere naar Nederland. Er is overigens ook een heel klein aantal Kramsvogels dat hier het hele jaar verblijft en dus ook in ons land broedt, maar dat aantal wordt steeds minder. Meestal zullen we Kramsvogels dus  vooral in de wintermaanden zien. Vaak zie je Kramsvogels in groepen naar voedsel zoeken op akkers en weiden en ook in de duinen, waar ze op zoek gaan naar bessen van de Duindoorn. In het broedseizoen leven ze voornamelijk van wormen, insecten en ander dierlijk voedsel. In de winter doen ze zich ook graag te goed aan bessen en andere vruchten. Als het echt koud is komen ze ook wel naar tuintjes en zo heb ik al enige tijd een Kramsvogel in de tuin die bezit heeft genomen van het Malusboompje. Kramsvogels horen net als Merels tot de familie van de Lijsterachtigen en beide soorten zijn nogal agressief naar andere vogels. De Merel han

Ik word  helemaal blij als er in de winter sneeuw ligt, alles wordt zo mooi met zo'n wit laagje. Het geeft natuurlijk ook overlast en voor veel dieren is het geen pretje, maar ik geniet er  zeer van. In de nacht van zondag op maandag begon het hier weer te sneeuwen, fijne motsneeuw, die door de stevige oostenwind tot stuifsneeuw werd. Stuifsneeuw is fijne, reeds gevallen sneeuw, die door de wind van de grond opwaait en elders weer wordt afgezet.   Stuifsneeuw kan ervoor zorgen dat schoongemaakte oppervlakten, zoals straten en ijsbanen, toch weer met een laagje sneeuw bedekt wordt. Op plaatsen waar het sneeuwtransport gehinderd wordt of waar luwte heerst, kan de sneeuw zich op hopen en zogenaamde sneeuwduinen veroorzaken, dat kunnen meters hoge duinen worden zoals in 1979 gebeurde, maar nu bleef het beperkt, relatief kleine sneeuwhoopjes die bijvoorbeeld  de sloten van mooie golvende randjes voorzag. Het is best lastig om die sneeuwgolfjes duidelijk te laten ui

Ik ben in principe geen "soortenjager" maar dat wil niet zeggen dat er geen dieren of andere zaken in de natuur zijn die ik graag eens zou willen zien. Zo stonden bijvoorbeeld de Pestvogels(Bombycilla garrulu s )  al lange tijd hoog op mijn wensenlijstje, daarbij had ik al weer veel schitterende blogs met Pestvogels voorbij zien komen deze winter. Ruim een week vertoeft er reeds een drietal Pestvogels in Assen waar ze zich steevast ophouden in dezelfde struikjes. En aangezien de Drentse hoofdstad niet zo ver bij mijn eigen dorp vandaan is, besloot ik om daar toch maar eens  mijn geluk te gaan beproeven. Ik hoopte dat het ijzige weer van zondag 20 januari 2013 er voor zou zorgen dat niet iedereen het in zijn hoofd zou halen om naar de Pestvogels te gaan kijken. Gelukkig was dat ook zo, slechts een handjevol doorzetters stond er met de neus pal in de snijdende oostenwind.  Het allerbelangrijkste was natuurlijk dat ook de Pestvogels op hun post waren! In eerste instant

De winter is tijd voor ganzen en zwanen, maar zeker ook de periode om  eenden te zien. Veel soorten eenden komen hier vanuit noordelijke streken overwinteren en daar zitten heel mooie soorten bij, zoals de Grote Zaagbek, een grote forse eendensoort Ik had er al even naar uitgekeken en gezien dat ze elders al waren gesignaleerd en op 8 januari kreeg ik van Hannie een sms'je dat ze Grote Zaagbekken in de buurt had gezien. Het toeval wilde dat we net voor die dag afgesproken hadden om samen weer eens een natuurrondje te maken. We zagen inderdaad Grote Zaagbekken, maar het weer was dusdanig dat er geen mooie foto's gemaakt konden worden. Op 11 januari ben ik opnieuw op pad gegaan, het was prachtig  helder weer dus prima om te fotograferen. Ik kwam ook nu een prachtig vrouwtje Grote Zaagbek tegen, die echter in eerste instantie meteen weg vloog toen ze mij in het vizier kreeg. Mevrouw Grote Zaagbek bleef echter wel in de buurt en ik was zelfs in staat om er toch no

Op dezelfde plaats waar ik vorig jaar een serie van de Dodaars kon maken, heb ik onlangs opnieuw een aantal mooie opnamen kunnen maken van de kleinste Futensoort die we in Nederland kennen. Ik vind de Dodaars(Tachyhaptus ruficollis) prachtig om te zien en een uitdaging om te fotograferen want ze duiken vaak onder en zijn daarbij  ook nog eens behoorlijk schuw. Net als vorig jaar had ik op 11 januari 2013 even supermooie omstandigheden, zonneschijn en weinig wind zodat er ook mooie spiegelingen waren.Daarbij weerspiegelde ook het riet, wat een mooie gouden gloed veroorzaakte, hetgeen prachtig bij de winterkleuren van de Dodaars paste. Ik zat eigenlijk te wachten of een vrouwtje Grote Zaagbek nog terug zou komen nadat die door mijn komst was weggevlogen. Later zou blijken dat die inderdaad terug kwam, maar daarover meer in een volgend blog. Tijdens dat wachten kwam de Dodaars er aan en steeds verder in mijn richting en doordat ik er al stond met de auto en de camera in d